شاندیز آسانسور آسانسور ، پله برقی، بالابر، صنعت ساختمان
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
ایمنی آسانسور برای افراد دارای معلولیت و دسترسی‌پذیری فراگیر ♿
ایمنی و دسترسی‌پذیری آسانسور برای افراد دارای معلولیت (Accessibility) تنها یک مسئله رفاهی نیست، بلکه یک الزام قانونی و اخلاقی در طراحی ساختمان‌های مدرن است. هدف، ایجاد یک تجربه کاربری مستقل، ایمن و بدون مانع برای همه افراد، از جمله کسانی است که از ویلچر استفاده می‌کنند، دارای محدودیت‌های بینایی یا شنوایی هستند، یا از عصا و واکر استفاده می‌کنند.
۱. ابعاد و فضای مانور
ابعاد کابین و طراحی فضای ورودی باید به گونه‌ای باشد که حرکت و مانور ویلچر به راحتی امکان‌پذیر باشد:
- ابعاد کابین: کابین باید فضای کافی برای گردش یک ویلچر استاندارد (چرخش ۳۶۰ درجه) یا حداقل مانور مناسب را داشته باشد. حداقل ابعاد داخلی استاندارد (بر اساس EN 81-70 و ADA) معمولاً برای آسانسورهای عمومی و بیمارستانی بزرگ‌تر در نظر گرفته می‌شود.
- عرض درب: عرض درب باید به اندازه‌ای باشد که عبور ویلچر بدون برخورد به سادگی انجام شود (معمولاً حداقل ۹۰ سانتی‌متر برای ورودی).
- فضای جلوی درب: در مقابل درب آسانسور در هر طبقه، یک فضای افقی صاف و بدون مانع برای مانور ویلچر ضروری است.
- هم‌ترازی دقیق: سیستم توقف باید کاملاً هم‌سطح طبقه باشد تا از ایجاد مانع (Step) برای ویلچر یا عصا جلوگیری شود.
۲. طراحی پنل کنترل و تجهیزات
پنل‌های کنترل (COP و LOP) باید به نحوی طراحی شوند که برای افراد دارای معلولیت‌های حرکتی و بینایی قابل استفاده باشند:
- ارتفاع و دسترسی: پنل کنترل کابین (COP) باید در ارتفاع مناسبی (معمولاً بین ۹۰ تا ۱۲۰ سانتی‌متر از کف) نصب شود تا برای کاربران ویلچر قابل دسترسی باشد.
- علائم بریل و لمسی: تمامی دکمه‌های کنترل و شماره طبقات باید دارای علائم بریل (Braille) یا برجستگی‌های لمسی باشند.
- کنتراست بالا: دکمه‌ها و علائم باید دارای کنتراست رنگی بالا نسبت به پنل باشند تا برای افراد دارای دید ضعیف به راحتی قابل تشخیص باشند.
- دکمه باز/بسته‌شدن درب: دکمه‌های باز نگه داشتن درب (Door Open) باید بزرگ و به راحتی قابل فشار دادن باشند و زمان باز ماندن درب برای ورود و خروج کافی (معمولاً حداقل ۵ تا ۷ ثانیه) باشد.
۳. علائم صوتی و بصری
برای کمک به افراد دارای معلولیت‌های بینایی و شنوایی، سیستم‌های هشدار و اطلاع‌رسانی باید فراگیر باشند:
- اطلاع‌رسانی صوتی: سیستم‌های صوتی باید شماره طبقه جاری و جهت حرکت (بالا/پایین) را به وضوح اعلام کنند.
- آلارم‌های بصری: وجود علائم بصری (مانند چراغ‌های چشمک‌زن) در لابی آسانسور برای اعلام رسیدن آسانسور یا هشدار خطر برای افراد دارای معلولیت شنوایی.
- چراغ‌های جهت‌نما: چراغ‌های روی پنل طبقات (LOP) باید جهت حرکت آسانسور را به وضوح نشان دهند.
۴. ایمنی و ویژگی‌های خاص
- آینه و دید: نصب آینه بر روی یکی از دیواره‌های کابین به کاربران ویلچر کمک می‌کند تا هنگام خروج، پشت سر خود را ببینند و از برخورد با افراد یا موانع جلوگیری کنند.
- هندریل (دستگیره): نصب دستگیره‌های محکم و استاندارد در دو یا سه طرف کابین در ارتفاع مناسب (معمولاً بین ۸۰ تا ۹۰ سانتی‌متر) برای کمک به حفظ تعادل افراد استفاده‌کننده از عصا یا واکر.
- استاندارد کفپوش: کفپوش کابین باید ضد لغزش (Non-slip) و بدون هرگونه ناهمواری باشد تا از افتادن یا لغزش ویلچر جلوگیری کند.
- سیستم اضطراری: سیستم ارتباط اضطراری (Intercom) باید در ارتفاع مناسب برای افراد ویلچرنشین و با علائم لمسی برای نابینایان قابل دسترسی باشد.
ایمن‌سازی آسانسور برای افراد دارای معلولیت نه تنها ایمنی آن‌ها را تضمین می‌کند، بلکه برابری در دسترسی به فضاهای شهری و ساختمانی را محقق می‌سازد و کیفیت زندگی تمامی کاربران را ارتقا می‌دهد.
علائم خرابی آسانسور: راهنمای تشخیص مشکلات رایج
آسانسورهای خانگی: راحتی و آسایش در خانه
راهنمای خرید آسانسور: نکاتی که قبل از خرید باید بدانید
آسانسورهای ویژه: پاسخگوی نیازهای خاص
